Van bijbaan tot baan met vrijheid

Inmiddels werkt Nanette ruim 20 jaar voor Amstelring en is ze maatschappelijk werker (casemanager) op de polikliniek Huntington, wat in het gebouw van Willem Drees - Oostpoort zit. Huntington is een erfelijke hersenaandoening, waarbij het bewegingsapparaat wordt ontregeld en mensen last krijgen van stramme spieren, ongecontroleerde bewegingen, waanbeelden en uiteindelijk ook stemmingswisselingen en een veranderend karakter.

Nanette: “Op onze polikliniek, ook wel bekend als Huntingtoncentrum Amsterdam, begeleiden en behandelen we zo’n 90 mensen met deze aandoening. Een deel van de cliënten woont hier, een deel komt langs op de polikliniek.”

“Ik heb het hier enorm naar mijn zin, vanwege het leuke team. We hebben hier een hele leuke groep collega’s waarmee wij fijn samen werken. En ik denk ook dat de vrijheid die je krijgt om je eigen agenda in te vullen en met cliënten of bewoners afspraken te maken hoe jij denkt dat het beste is, dat dat goed werkt.”

Dat iemand al zo lang voor één organisatie werkt hoor je niet zo vaak meer. Nanette kon zich binnen Amstelring via diverse functies blijven ontwikkelen en kreeg de vrijheid om te doen wat zij wilde.

“Amstelring is een vrij grote organisatie waar je soms wel in kan verdwijnen, maar waar je ook heel veel vrijheid krijgt wat ontzettend prettig is. Ik begon hier met dat bijbaantje en kon met mijn opleiding doktersassistente uiteindelijk verzorgende in de zorg worden. Later ben ik de opleiding voor maatschappelijk werk gaan doen en ontdekte dat ik het sociale aspect het allerleukste vond. Daar wilde ik echt meer mee! En na mijn stage kon ik die baan krijgen.”

Als maatschappelijk werker op de Huntington poli is Nanette de spil van de poli en het team. Ze is het eerste aanspreekpunt voor cliënten, verzorgt de intake en organiseert dat alle betrokken disciplines de nieuwe cliënt in een carrousel zien en spreken. Het behandelplan en de adviezen die daaruit volgen bespreekt Nanette dan met de cliënt en ze onderhoudt het contact.

“Mensen met Huntington hebben niet altijd een goed ziekte-inzicht. Dan zien ze zelf het probleem niet zo terwijl wij zien dat zo’n persoon wél begeleiding en zorg nodig heeft. Dat zijn ‘leuke’ uitdagingen. Ik vind het leuk om het leven van cliënten een stukje makkelijker te maken, om ze daarbij te helpen. Natuurlijk is dat ook pittig en moet je soms stevig in je schoenen blijven staan. Gelukkig hebben we een heel fijn team. Met elkaar kunnen we goed praten over wat er allemaal speelt en wat dat met je doet. Zo voorkomen we dat we ons werk mee naar huis nemen. En natuurlijk lukt dat niet altijd.”