Noa Henzen werkt bij Amstelring als wijkverpleegkundige en breekt een lans voor haar werk. De zorg die ze levert is heel afwisselend en nu ze ook is afgestudeerd tot oncologieverpleegkundige wordt het volgens haar alleen nog maar interessanter.
'Wijkzorg is zo veel meer dan steunkousen’, aldus Noa. Ze beschrijft een gemiddelde ochtenddienst, in haar werkgebied Nieuw-Vennep. Daarin start ze bij een cliënt met MS die ze helpt met het ochtendritueel. Daarna volgt een cliënt met dementie en een oorontsteking die naar een arts moet, dan geeft ze ondersteuning aan een cliënt met Parkinson, die soms last heeft van freezing, waardoor hij soms ineens niet meer kan bewegen. Bij alle patiënten is de fysieke, maar juist ook de mentale gezondheid heel belangrijk. Praten daarover is ook heel belangrijk, vertelt ze. 'Je kijkt verder dan alleen het ziektebeeld, het is echt zorg op maat.' 

Chemobehandeling thuis

De oncologische doelgroep in de wijk wordt steeds groter. Noa ziet dat mensen behoefte hebben aan extra ondersteuning, naast de afspraken in het ziekenhuis. 'Een deel van de behandeling wordt nu vaker thuis gedaan. Je moet daarbij bijvoorbeeld de chemo ‘afkoppelen’, zorgen dat de pomp leeg is en veilig bij het chemisch afval in het ziekenhuis belandt. En we dienen nu ook cytostatica-injecties thuis toe. In plaats van op de dagbehandeling krijgen de cliënten de behandeling thuis. Dit is voor de cliënten heel prettig.'

Complexe zorg maakt het uitdagend

Noa is net klaar met haar opleiding tot oncologisch verpleegkundige. Waarom deze specifieke zorg haar zo trekt? Het is uitdagend, vertelt Noa. Door de complexiteit van de zorg voor cliënten met kanker. 'Je hebt zoveel verschillende soorten ziektebeelden, behandelingen, chemokuren. Al die verschillende soorten kanker en medicijnen, kunnen weer andere bijwerkingen hebben. Daar leren we nu alles over. Hoe kun je die herkennen? Wat kun je er aan doen?’

Mooie gesprekken

Ook de psychologische kant van de oncologische zorg boeit Noa erg. 'Je hebt hele mooie gesprekken met mensen, vaak over existentiële levensvragen. Het is bijzonder om te zien dat veel mensen zo positief en sterk zijn, ondanks de tegenslag.' Je bent er als verpleegkundige voor de medische handelingen, maar niet alleen. 'Door alleen al een luisterend oor te bieden, kun je al heel veel voor mensen betekenen.'
Ze vertelt over een cliënte, een jonge moeder, waarmee ze een hele goede band had. 'We hadden dezelfde hobby’s, lezen, series kijken, hielden zelfs van dezelfde soort servies', lacht Noa. 'Ze had zoveel pech in haar leven. De vrouw was geboren met levercirrose, en moest daardoor een levertransplantatie. De medicijnen die ervoor zorgden dat de lever niet werd afgestoten, veroorzaakte ook kanker. Het zijn onmogelijke keuzes waar je dan voor staat. We hadden daar hele goede gesprekken over.'
De cliënte is inmiddels toch overleden. 'Dat raakt je natuurlijk, je leeft wel erg mee, maar je bent toch blij dat je hebt kunnen helpen en je leert er wel mee omgaan.'

Je staat er niet alleen voor

Steun is er van collega’s, vertelt Noa, ook al werk je als wijkverpleegkundige veel alleen. Als de zorg voor een cliënt lichamelijk te zwaar is, doe je het met z’n tweeën.'
Ook is er binnen Amstelring Wijkzorg het gilde oncologie, met daarin verpleegkundigen en verzorgenden uit de omgeving met aandachtsgebied oncologie. Daarmee komt ze een keer in de 6 weken samen. 'Dan bespreken we een moeilijke casus, delen we interessante artikelen. Ik zit ook met ze in een chatgroep, dus kan om raad vragen als ik ergens zelf niet uitkom. Dus ook al werk je vaak alleen, je staat er zeker niet alleen voor.'

Blijf op de hoogte van
de nieuwste vacatures

Meld je aan en ontvang ze als eerste in je mailbox.