"Van betekenis zijn voor mensen met dementie maakt mij blij"

Lynn is 24 jaar geleden in Zwijndrecht geboren, verhuisde naar Assen en wilde na haar vmbo opleiding graag iets met muziek doen. Omdat haar ouders dat niet zo’n goed idee vonden, werd het een Mbo opleiding tot medisch secretaresse. Maar van het werk werd ze niet gelukkig. “Ik ben een heel sociaal mens en wilde niet de hele dag achter een laptop zitten”, geeft Lynn aan. “Nadat ik verhuisd was naar Amsterdam zag ik de vacature van Amstelring voor Blijmaker. De titel maar ook de tekst sprak mij direct zo aan, dat ik gesolliciteerd heb.”

Toen Lynn een studierichting moest kiezen had ze een ander beeld van de zorg, een beeld van ‘mensen wassen’. Haar zus deed een opleiding verpleegkunde maar stopte daarmee. Dat hielp ook niet. Wat haar dan aantrok in de vacature van Blijmaker? “Die andere benadering van omgaan met dementie was de trigger. In mijn eigen omgeving zag ik wat dementie doet. Niet alleen met de persoon die dementie heeft, maar ook met de familie. Ineens wist ik: hier kan ik iets mee. In de sociale benadering is en blijft de familie zeer betrokken en blijven we kijken naar de mens, die voorkeuren, verlangens, emoties heeft en die nog dingen wil en kan. Na mijn gesprek met de Tao of Care dacht ik: eindelijk! Hierover is goed nagedacht. Dit is met hart voor de mens.”

Terug naar de schoolbanken was voor Lynn niet echt een probleem en het opleidingstraject was kort en compact. “Als je zelf weet wat je wilt en waar je voor gaat, dan is het makkelijk om te leren, om opdrachten te maken en om stage te lopen. De opleiding zelf vond ik erg leuk en informatief. Ik had vooral veel zin in de lessen van de Tao of Care. Het niveau kan wat hoger, want mijn ‘medestudenten’ en ik hebben allemaal al een andere opleiding gedaan. De groep is leuk en heel divers. Iedereen brengt weer een andere ervaring mee. We stimuleren elkaar omdat we allemaal erg gemotiveerd zijn voor deze speciale functie en opleiding. In die korte tijd zijn we best wel close geworden eigenlijk.”

Na het theoretisch examen liep Lynn stage in De Makroon, een bestaande Amstelring locatie. Ondanks dat Lynn daar maar kort was, heeft ze al een band opgebouwd met de bewoners. “De mensen in De Makroon vragen al naar mij. Dat had ik nooit verwacht. Die herkenning, de gesprekken en de aandacht, dat vind ik zo mooi aan dit werk. Vanuit de sociale benadering vind ik het belangrijk dat mensen mij ook leren kennen. Ik vroeg bijvoorbeeld aan een bewoner: wat vindt u het vervelendst aan hier wonen? Het antwoord had ik niet verwacht: ‘het feit dat jullie meer weten over mij dan ik over jullie’, zei deze bewoner. Dus ging ik meer over mijzelf vertellen. Wie ik ben, waar ik vandaan kom en wat ik graag doe. Zo bouw je snel een vertrouwensband op, ook al ben je er niet iedere dag. Bijzonder hoor.”

Ervaren en nieuwe collega’s geven aan veel van elkaar geleerd te hebben. De ervaren collega’s stelden de vragen, de opmerkzaamheid en de andere insteek heel erg op prijs. “Als leerling vond ik het soms lastig om te laten weten wat ik van bepaalde dingen vond. Maar mijn stagebegeleider vond die wederkerigheid, het leren van elkaar, juist gaaf.”

Lynn heeft bewust gekozen voor de vacature van Blijmaker en het verkorte opleidingstraject. “Ik denk niet dat ik op een vacature als Helpende of zo had gesolliciteerd of eerst een 3 jarige opleiding had willen doen. Wel wil ik mij verder ontwikkelen. Eerst met een training zodat ik ook medicatie kan doen. Maar daarna wil ik voor de verpleegkundige opleiding gaan. Jij kan dat, zei mijn stagebegeleider.” Met de verkorte opleiding tot Blijmaker is Lynn klaar voor de praktijk. En zoals ze zelf zegt “als het je ligt en je hart ligt bij de zorg en bij deze mensen, dan ben je er echt klaar voor”. 

“Ik verheug mij het meeste op de connectie met de bewoners. Ik wil een band met hen opbouwen en bijdragen aan alles wat zij willen, kunnen en leuk vinden." Lynn heeft nog wel een beetje gemengde gevoelens bij de openheid van de twee woonetages. “Het is heel goed om iedereen alle vrijheid te gunnen, maar hoe we dat praktisch moeten invullen, dat weet ik nog niet zo goed. Dat zullen we stapje bij stapje moeten ervaren. Dus ja, het spreekt mij aan om op deze manier van betekenis te zijn voor mensen met dementie, maar het is ook een beetje spannend!”