‘Hier kan ik alles in kwijt’

In coronatijd kwam Sarissa in aanraking met de ouderenzorg. Ze werkte als ANIOS (Arts Niet In Opleiding Specialist) bij Jellinek, in de verslavingszorg. De klinieken sloten vanwege corona de deuren, de cliënten werden naar huis gestuurd. En nu? “Ik belandde tijdelijk op een afdeling voor ouderen en chronisch psychiatrische patiënten. Dat werk vond ik zo leuk, dat ik mijn baan in de verslavingszorg opzegde en op zoek ging naar vacatures. Zo vond ik een baan bij Amstelring als ANIOS.”

Na een jaar als arts gewerkt te hebben op twee locaties in Haarlemmermeer, Eigen Haard in Zwanenburg en Zorgcentrum Aelsmeer/Rozenholm in Aalsmeer, wilde Sarissa meer. Ze kwam ze bij een AIOS-opleiding (Arts In Opleiding tot Specialist) voor ouderengeneeskunde terecht. “Ik vroeg in mijn artsengroep of ik op een andere locatie mocht gaan kijken bij een afdeling met ouderen met dementie en psychische problemen. Het was heel fijn dat ze mijn ambitie zagen en toestemming gaven. Ze dachten ook met me mee over waar ik zou passen en begrepen dat ik meer wilde zien van de ouderenzorg.”

Ondanks dat ze nog weinig ervaring had in de ouderenzorg, voelde Sarissa het vertrouwen. Haar collega’s en leidinggevenden gingen akkoord met het plan. “Het voelde alsof ze mij dit gunden. Toen er toevallig een plek was op de andere afdeling, had ik ook de zekerheid die ik nodig had om de opleiding te gaan volgen. Dat trok me over de streep.” 

Het werk in de ouderenzorg is op verschillende manieren anders dan de verslavingszorg, legt Sarissa uit. “Je bent erg veel aan het communiceren, motiveren, gesprekken aan het voeren. Dat doe je in de ouderenzorg ook. Maar je werkt natuurlijk met een heel ander type mensen, jongeren ook. En soms zie je hen maar één keer. Ik bouw liever een langere relatie op met iemand.” De manier van werken is minder digitaal, in de verslavingszorg kan een cliënt de behandeling volledig digitaal volgen en bijhouden. “Zorginnovatie en woonzorgtechnologie is natuurlijk wel in ontwikkeling, en daar kan ik ook nog veel over leren.”

Dat was niet de enige reden waarom de ouderenzorg bij haar past, vertelt de AIOS. “Ik vind het contact heel prettig, de band en de behandelrelatie die je opbouwt met de mensen. Je komt ook bij mensen thuis, dat maakt de sfeer heel anders. Ik kan bij iemand koffie gaan drinken en echt vragen hoe het gaat, daar is ook ruimte voor. Ik kan mijn eigen agenda indelen en tijd maken voor dingen die belangrijk zijn.” Heeft een bewoner wat meer aandacht nodig, dan is er de optie om die tijd vrij te maken. Het contact met haar collega’s bevalt haar ook goed. “De lijnen zijn kort en er wordt multidisciplinair samengewerkt, dat is heel prettig.”

Het werk is uitdagend en dat past bij haar, vertelt ze. “Ik kan hier alles in kwijt, het is zulke complexe problematiek. Mensen hebben soms wel 10 verschillende medicijnen en allerlei fysieke problemen waar je mee aan de slag moet. En soms is er geen oplossing te vinden voor een probleem, dat kan ook heel leerzaam zijn.” Er zijn ook de moeilijke gevallen waar ze mee te maken krijgt, mensen met dementie in schrijnende situaties, met families die het zwaar vinden. “Dat zijn lastige situaties waar veel uitdaging in zit.”

Na haar opleiding is ze straks verantwoordelijk voor een afdeling en cliënten, waar ze nu nog een opleider en supervisor heeft om mee te sparren of om complexe cases te bespreken. Medicijnen voorschrijven hoeft niet meer in overleg. “Ik overleg dan met de basisartsen en ben zelf de achterwacht. Bij moeilijke casussen is er altijd wel overleg, zoals het artsenoverleg dat elke twee weken plaatsvindt. En er zijn natuurlijk veel specialisten waar ik dingen aan kan vragen.”

Over een paar jaar hoopt Sarissa op een interessante afdeling te werken waar ze de leiding heeft, als supervisor van een basisarts. “Misschien wil ik me later ook nog wel specialiseren door nog een kaderopleiding te doen, zoals kaderarts psychogeriatrie. In de laatste fase van mijn huidige opleiding kan ik 3 maanden in een verpleeghuis werken op Bonaire, dat zou ook leuk kunnen zijn. Zij rouleren met specialisten uit Nederland.”

Bij Amstelring krijgt ze ook ruimte om mee te denken over het onderwijs op de afdeling. “Ik mag onderwijs organiseren, krijg ruimte voor een eigen inbreng om de kwaliteit van ons werk te vergroten, bijvoorbeeld door interessante sprekers uit te nodigen. Dat vind ik erg leuk om te doen en ik hoop dat ook te blijven doen.”

Het is prettig om bij Amstelring te merken dat als je iets wil doen, dit vervolgens ook mag, en het ook lukt, aldus de AIOS. “Zo voorkom je dat je vast komt te zitten in je werkzaamheden. Ik heb genoeg motivatie en ideeën en er is genoeg uitdaging in de ouderenzorg.”