'Als ik bid, vergeet ik mijn zorgen'

Nursel Yildirim is geboren in Sivas, een stad op een kruispunt van handelswegen in centraal Turkije. De schuine straatjes en oude moskeeën kent ze alleen van foto’s. Oma achter een kookpot, een huis vol kinderen. ‘Ik kan goed alleen zijn,’ zegt Nursel, ‘maar ik merk wel dat ik veel liefde en warmte van mijn familie in mijn bloed heb.’

Wat het voor haar betekent om Turks te zijn? Ze vindt het moeilijk te zeggen. Van alles wat je kent, draag je iets in je hart. En van iedereen die je lief hebt. Hoe kun je scheiden wat van jezelf is? ‘Ik draag nu bijvoorbeeld geen hoofddoek, maar weet niet wat de toekomst brengt. Natuurlijk maak ik mijn eigen keuzes. Ik ervaar geen druk van mijn familie en zou het ook niet accepteren als dat wel zo was. Tegelijkertijd ben ik me wel bewust van onze tradities.’

De hoofddoek is maar een uiterlijk aspect van de cultuur, vindt Nursel. ‘Wat dieper zit, zijn de waarden waarmee je opgroeit. En het geloof. Iedereen is gelijk, is een waarde die ik van mijn ouders heb meegekregen. Je kijkt op niemand neer. Je behandelt iedereen met respect. Ik ben mijn ouders dankbaar dat ze mij dat hebben bijgebracht. Het geeft me zekerheid. Ik hoef er nooit over na te denken.’

‘Om die reden spreek ik ook liever niet in nationaliteiten. Ik heb Turkse vriendinnen, Nederlandse, Marokkaanse. Voor mij zijn dat allemaal vrouwen met een eigen gezicht. Ik zal nooit zeggen: “Zij is Nederlands, dus…”. Hoezo kun je iemand typeren die je niet kent?’

In Nederland, merkt Nursel, doen sommige mensen dat wel graag. ‘Dan zie ik ze al kijken. Donkere ogen, donker haar. Turks? Grieks? Libanees? Meestal zijn ze verbaasd als er ineens een Nederlandse volzin uit mijn mond komt. “O, je spreekt Nederlands! Je wóónt hier!”’

Nursel werkt als doktersassistente in De Rietvinck en De Bogt. Medisch en een hoop regelwerk, hartstikke leuk. Ze merkte dat de Jordanese bewoners even een beetje moesten wennen. ‘Toen hoorde ik ineens: “Hé kanjer, hoe is het?” Zo, dacht ik, nu hoor ik erbij.’

‘Ik hou van dat warme contact met bewoners,’ zegt Nursel. ‘Op dit moment vind ik het daarom erg moeilijk, met corona. Zoveel mensen die eenzaam zijn, bange familieleden. Dat raakt me diep. Het enige wat dan helpt, is bidden. Ik denk dat iedereen dat doet op zijn manier. Voor mij betekent islam rust, vrede en houvast. Stilte. Ik zou niet weten hoe ik zonder kon. Als ik bid, vergeet ik mijn zorgen en kom ik tot rust. Daarna kan ik weer verder.’

Nursel werd geïnterviewd in februari 2021.